wtt wilfried cretskens

We moesten vroeg uit de veren om de rit naar Diest aan te vatten.
Maar het slechte weer gooide roet in het eten ,Danny en Werner hadden
besloten om een half uur later te vertrekken.
Wanneer de laatste druppels uit de lucht verdwenen, kwamen we met een opgelucht
gezicht in de Wirix aan.
Met volle moed namen Danny en Werner het voortouw,
Peter en Koen in het wiel.
Na enige km's hadden we het al zitten, een lekke achterband voor Werner,
deze snel vervangen en de reis voortzetten.
Op het fietspad ter hoogte van Heusden zolder was er een wervelwind voorbij gekomen,
dacht Werner, maar hij had niet gezien dat de bos rond het fietspad was uitgedund maar
vandalen hadden grote takken op het fietspad gelegd.
Dit werd zorgvuldig opgeruimd als echte groendienst arbeiders.
Om kwart na acht hadden we afgesproken met Hans en Werner Meex,
die met de Meexmobiel naar de start waren gereden.
En dus mooi op tijd klaar stonden om de rit van 75 km met ons te mee rijden.
Zo als gewoonlijk neemt het Mtb Breugel het voortouw en er vormde zich
alweer een omvangrijk peloton, de ene groep na de andere werd opgeraapt.
Na een goed samenspel van de teamleden vlogen de km's er vanaf.
Eens aan de bevoorrading namen we uitgebreid de tijd om de
reserves eens goed bij te vullen.
Na een uitgebreide maaltijd van, banaan, cake en andere lekkere dingen konden
we terug vertrekken.
Maar na enkele km's had Werner Abrahams weer prijs, door over het spoorweg te rijden
was het voorwiel stuk, lekke band nr2, deze werd mooi vervangen door Peter en Werner zelf
die zicht ontpopten als echte bandenspecialist.
Eens weer vertrokken had Werner weer wat verloren tijd goed te maken en
nam hij het voortouw en reed als of we vroeg moesten thuis zijn.
Omdat het maar 75km was moesten we afscheid nemen van Hans en Werner
die voor de 125km gingen.
Hier hadden ook zei een mooi groepje gevormd, met een hoog tempo wel tot 40km/h
Met alle gevolgen vandien.
De andere gingen met de fiets terug naar huis met nog veel jus in de benen.
Steven kwam ons tegemoet gereden want hij kon niet zo goed uit zijn bed
om de hele rit mee te rijden.
Met een hoog tempo reden we naar huis, ware het niet dat Werner A
nog maar eens lek reed nu was weer het voorwiel, lekke band nr3!
Weer al als volleerde werd deze band weer snel vervangen, voor Danny
werd het te veel en ging wat rondjes rijden op het rondpunt.
Toen we eens op het fietspad van Hechtel naar Overpelt zaten, werd er een lint
gevormd en werd er gereden als echte tijdrijders, Danny, Peter en Werner
namen om de beurt de kop voor hun rekening, de ene al wat harder dan de andere.
Eens in Sint Oda werd het tempo geminderd en ware er leden bij
die daar maar al te blij mee waren.
Op een rustig tempo werden we ontvangen door een bevallige dame met haar kindjes
die ons ontving in de Wirix, waar nog veel werd nagepraat.
Hopelijk de volgende rit wat minder kapotte banden.
Bij het naar huis rijden kreeg Werner nog maar eens een kapotte band nr4.
Goed bezig!!!